چرا کفش های اسپرت؟

چه تمرین شما شامل دویدن، پیاده روی، بازی یا تمرینات بدنسازی باشد، یک کفش ورزشی مناسب ضروری است. آسیب‌های ناشی از کفش‌های نامناسب می‌تواند تناسب اندام یا تلاش برای کاهش وزن شما را از مسیر خارج کند. سرمایه گذاری روی یک کفش با کیفیت می‌تواند به شما کمک کند تا از آسیب پا و مچ پا جلوگیری کنید و تمرین خود را به تجربه‌ای دلپذیر و راحت تبدیل کنید. اگر دویدن خود (و سلامتی خود) را جدی می‌گیرید، باید روی یک جفت کفش برای راه رفتن و بیومکانیک خاص یک دونده هزینه کنید.

انواع کفش

انواع کفش‌های ورزشی برای هر نوع ورزش در بازار موجود است. کفش‌های مخصوص دویدن که دارای ضربه‌گیرهای داخلی هستند برای دونده‌ها و کفش‌های پیاده‌روی سبک وزن برای واکرها در دسترس هستند. کفش‌های ایروبیک سبک و ضربه‌گیر هستند تا از خستگی پا جلوگیری کنند و فشاری که به سینه‌های پا در اثر تمرینات هوازی وارد می‌شود را مهار کنند. کفش‌های تنیس دارای کفی انعطاف‌پذیر برای محافظت از پاهای شما در برابر حرکات سریع تنیس از پهلو به پهلو هستند و برای سر خوردن روی خاک رس یا چمن طراحی شده‌اند، نه اینکه شما را برای مایل‌ها به جلو سوق دهند. کفش های بسکتبال محافظت بیشتری در برابر آسیب‌های مچ پا و پا ناشی از پریدن ایجاد می‌کنند. کفش های مناسب برای تمرینات متقاطع نیز موجود است. اگر چند نوع ورزش را در تمرین خود انجام دهید، اینها مناسب هستند.

همچنین برخی از جنبه‌های دیگر مانند گرفتن و محافظت وجود دارد. با این حال، مهمترین عناصر طراحی یک کفش دویدن، آنهایی هستند که به ارتقای راه رفتن صحیح و کمک به جذب نیروی بخشی از ضربه با زمین کمک می‌کنند، که در نهایت منجر به استفاده بیش از حد مفاصل و آسیب می‌شود.

مهم ترین نکات هنگام خرید کفش دویدن

توصیه می‌شود نوع کفشی که انتخاب می‌کنید باید به ورزشی که بیشتر در آن فعالیت دارید بستگی داشته باشد. اگر نوع خاصی از ورزش را سه بار در هفته یا بیشتر انجام می‌دهید، کفش ورزشی مربوطه را انتخاب کنید.

بیایید از ضروری ترین جنبه یک جفت کفش دویدن شروع کنیم؛ تناسب اندام. هیچ چیز بدتر از دویدن با کفشی نیست که خیلی کوچک، خیلی بزرگ، خیلی باریک، یا با پاشنه‌ای که باعث تاول زدن می‌شود. برای امتحان کردن هر دو کفش وقت بگذارید و در صورت امکان کمی در مغازه یا روی تردمیل بدوید.

در اینجا چند پیشنهاد بیشتر در مورد یافتن تناسب مناسب وجود دارد:

• توصیه می‌شود که کفش‌های خود را بعد از ظهر یا عصر یا بعد از تمرین امتحان کنید، زیرا پاهایتان در این زمان‌ها بزرگ‌تر هستند.
• مطمئن شوید که پاشنه پا نمی‌لغزد. کفش نباید کوچک باشد، اما اگر پاشنه شما مدام به بیرون می‌لغزد، باید به بند کفش نگاه کنید یا کفش دیگری انتخاب کنید.
• هنگام بررسی سایز، همان جوراب‌های ورزشی را که برای دویدن استفاده می‌کنید بپوشید و یا بین انگشت شست پا و انتهای کفش نیم سانتی متر فاصله بگذارید. پاها در حین ورزش متورم می‌شوند و کفشی که در مغازه “درست” است، به احتمال زیاد در طول دویدن خیلی کوچک احساس می شود.
• بندها باید محکم باشند تا کفش حرکت نکند، اما نه آنقدر تنگ که گردش خون را قطع کند.
• اطمینان حاصل کنید که توانایی تنفس کفشی که انتخاب می‌کنید با آب و هوایی که می‌خواهید در آن بدوید مطابقت داشته باشد. توری باز به شما کمک می‌کند پاهایتان را خنک کنید، مخصوصاً در آب‌وهوای گرم، اما اگر در صبح‌های سرد زمستان بدوید، آن را نمی‌خواهید.
• کفش را خم کنید تا مطمئن شوید که بیش از حد انعطاف پذیر نیست زیرا این می‌تواند نشان دهنده عدم حمایت باشد.

مزایای یک کفش مناسب

انتخاب یک کفش مناسب می‌تواند به محافظت از شما در برابر آسیب‌های رایج مرتبط با نوع تمرین کمک کند. کفش خوب می‌تواند تاثیر قدم شما را کاهش دهد و پا را از فرودهای سنگین محافظت کند. علاوه بر این، کفش‌های مخصوص ورزش یا تمرین می‌توانند عملکرد شما را بهبود ببخشند، به عنوان مثال، تغییر جهت سریع را ممکن می‌سازند.

آسیب دیدگی پا و کفش

کفش ورزشی نامناسب می‌تواند باعث صدمات متعددی شود. علاوه بر صدمات واضح تر، از جمله کشیدگی و شکستگی مچ پا، بونیون و میخچه، برخی آسیب‌های کمتر شناخته شده دیگر نیز شایع هستند. متاتارسالژی، وضعیتی که به صورت درد در ناحیه کف پا ظاهر می‌شود، می تواند با کفش‌های نامناسب بدتر شود.

تعویض کفش‌های خود

کفش های ورزشی فرسوده در حین تمرین از پاهای شما محافظت کافی نمی‌کنند. کفش‌های دویدن باید بعد از هر 350 تا 500 مایل تعویض شوند. اگر هفته‌ای 20 مایل می‌دوید، به این معنی است که باید هر 20 تا 25 هفته یکبار کفش‌های خود را تعویض کنید. توصیه می‌شود که در مورد پوشیدن کفش‌های خود از روی آج های پایین قضاوت نکنید. در عوض، زیره وسط کفش را چک کنید که زودتر آسیب دیده باشد.

آیا باید پول زیادی خرج کنید؟

قیمت کفش‌های دویدن متفاوت است و در واقع بهتر از جایگزین‌های ارزان‌تر هستند، وزن سبک‌تری دارند و از مواد درجه یک استفاده می‌کنند که عمر طولانی‌تری دارند و بهتر از شما محافظت می‌کنند. اما شما می توانید (خیلی راحت آنلاین) نسخه سال گذشته یک کفش درجه یک را پیدا کنید و نصف قیمت آن را بپردازید.

دسته بندی کفش‌های دویدن سنتی

در دو دهه گذشته، کفش‌های رانینگ بسته به پروناسیونشان به دسته‌های مختلفی تقسیم شده‌اند، یعنی میزان پایین آمدن قوس پای شما در حین راه رفتن. پایین امدن قوس (پروناسیون) روش طبیعی بدن شما برای جذب ضربه ناشی از برخورد با زمین است. پروناسیون خوب است، اما گاهی اوقات دونده‌ها بیش از حد پرون می‌شوند، به این معنی که قوس صافی دارند و پا در حین دویدن بیش از حد به سمت داخل می‌چرخد. گاهی اوقات آنها به اندازه کافی پرون نمی‌شوند، با یک قوس که اصلا کم نمی‌شود.

دسته بندی کفش‌های دویدن سنتی شامل بالشتک (یا خنثی) و استبیلیتی(یا پشتیبانی):
کفش‌های مخصوص دویدن برای دوندگانی هستند که به اندازه کافی پرون نمی‌شوند. این کفش‌ها دارای مواد نرم‌تری در قسمت میانی هستند (خواه هوا، ژل یا فوم نرم‌تر EVA) تا به دونده کمک کند ضربه را جذب کند. آنها رایج‌ترین کفش‌های دویدن هستند و محبوب‌ترین مدل‌ها نایک پگاسوس، آسیکس نیمباس و بروکس گلیسیرین هستند.

کفش‌های دویدن پایدار برای دوندگانی هستند که بیش از حد پرون می‌شوند و قوس پای آن تقریباً به طور کامل پایین می‌آید. کفش‌های پایداری به این منظور است که برای پا حمایتی فراهم می‌کند که به پای دونده کمک می کند تا خط راه رفتن ایده آل را حفظ کند. بیشتر کفش‌های استبیلیتی از ویژگی به نام فوم دوگانه استفاده می‌کنند که با یک لایه فوم تیره‌تر (معمولاً خاکستری) در قسمت داخلی کف کفش قابل مشاهده است. این ترکیب فوم سخت‌تر درست زیر مچ پا قرار می‌گیرد و از چرخیدن آن جلوگیری می‌کند. کفش‌های دویدن استبیلیتی محبوب میزونا Inspire، بروکس Ravenna و نیوبالانس 860 هستند.

در طول پنج سال گذشته، که جرقه آن توسط کتاب بسیار محبوب Born to Run، نوشته کریستوفر مک‌دوگال، آغاز شد، مردم شروع به زیر سوال بردن اعتبار کفش‌های بالشتک دار و استبیلیتی کرده‌اند. ایده این است که کفش‌هایی که مشکلات پرونیشن شما را اصلاح می‌کنند ممکن است مشکل را بدتر کنند. یک کفش دویدن خوب به هیچ وجه نباید روی دویدن شما تأثیر بگذارد، اما به شما اجازه می‌دهد تا به روش طبیعی خود پرون شوید و از آسیب دیدن با فرم بهتر جلوگیری کنید، نه کفش بهتر.

این ایده به سرعت در جامعه دویدن مطرح شد و کفش‌های دویدن مینیمالیسم متولد شدند. این کفش‌ها بسیار سبک وزن هستند و ویژگی‌های بالشتک یا استبیلیتی کمی دارند یا اصلاً وجود ندارند. آنها معمولاً بین پاشنه و پنجه 0 میلی متر افت دارند (استاندارد صنعتی 12 میلی متر است) و شکل آنها شبیه به شکل پای برهنه است. کفش‌های دویدن مینیمالیست معروف نیوبالانس Minimus ، اسکچرز GoRun و ساوکونی Virrata هستند.

دنیای دویدن بین دوندگان سنتی و مینیمالیست تقسیم شده‌است. تاکنون هیچ مطالعه‌ای نتوانسته درست یا غلط بودن هر یک از گروه‌ها را ثابت کند. شما باید هر دو را امتحان کنید و خودتان تصمیم بگیرید. چیزی که به نظر می‌رسد همه موافق هستند این است که کفش‌های دویدن مینیمال برای بدن شما بسیار سخت هستند، به خصوص در ابتدا، و دویدن با آن ها باید تدریجی باشد.

اول از همه، مطمئن شوید که به دنبال کفش های دویدن هستید. اگر قوس‌های بلند دارید یک جفت بالشتک یا اگر قوس‌های کم تا صاف دارید، یک جفت استبیلیتی انتخاب کنید. حتی ممکن است به ارتفاع قوس پاهای خود اهمیت ندهید و کفشی بخرید که تا حد امکان لخت باشد. با این حال، محتاط باشید و به بدن خود گوش دهید، آسیب ممکن است در گوشه و کنار باشد. هنگامی که تصمیم گرفتید چه نوع کفشی برای دویدن می‌خواهید، آن را امتحان کنید. اطمینان حاصل کنید که هر دو کفش کاملاً مناسب هستند و به جایی آسیب نمی‌رسانند، حتی اگر محکم بسته شوند.

برخی از افراد به برند وفادار هستند، برخی دیگر از امتحان کردن یک کفش ورزشی جدید هر چند ماه یکبار لذت می‌برند. کفش‌های دویدن برای دوام تقریباً 400 مایل طراحی شده‌اند. با مسافت پیموده شده هفتگی بیست مایل (برای یک مبتدی ) می‌توانید انتظار داشته باشید که استفاده از کفش‌های دویدن خود را پنج تا شش ماه تمام کنید.